In de afgelopen maanden zijn we – nog steeds of steeds weer – overvallen door het coronavirus. Na een aanvankelijke bagatilisering (het is ver weg) en daarna en een wat ongemakkelijke lach (de handdruk van Rutte) werd het ons daarna ernst.

Naast alle verdriet, eenzaamheid en onvermogen hebben we ook een glimp beleefd van iets anders. Het bleek dat we met z’n allen in staat waren de koers van de samenleving radicaal te verleggen. De economie kreeg een ernstig hartinfarct, maar we ervoeren opeens dat we de lucht al lange tijd niet zo mooi blauw hadden gezien.

Het gegeven dat we andere keuzes kunnen maken dan alleen voor economische groei, stemt positief. In de eerste maanden waren er dan ook velen die de huidige situatie aangrepen om blijvende veranderingen in gang te zetten: alleen economische hulp die een groene economie steunt. In de laatste maanden willen velen vooral weer terug naar het ‘oude normaal’.

Laten we vooral de noodzakelijke coronamaatregelen volhouden. En laten we het ook volhouden om te blijven werken aan een mooiere wereld na corona. De coronacrisis heeft ons hiervoor een bemoedigend teken gegeven, dat – zoals in de tijden van de profeten – wel op een goede manier moet worden gelezen.